قصه سقوط یک سنگ - دل نوشت های فرشته ی زمینی
|
:: لینک به وبلاگ ::
:: دوستان من :: عمر و جون و همه چیز مهدی(فرشته)ستاره کوچک ب-612 (خواهر کوچولوم) سفر کردم که از یادم بری دیدم نمیشه(ساغر) تنهاترین تنهام می دونی چرا ؟(فرزاد) واژه رنگ زندگی است(پریسا) :: اشتراک در خبرنامه :: |
85/9/17 :: 8:4 عصر قصه سقوط یک سنگ زیر یه سنگ سیاه دونـه می زد جَوُنه سر در آورد از تو خاک آسمون رو ببینه سایه سیـاه سنگ افتاده بود رو تنش سردی پیکر سنگ مونده بود رو بدنش خسته شد نشست رو خاک اون جَوُنه قشنگ نتونست بیاد بیرون از زیر سینه سنگ گفت که زیر سنگ سخت من غریب و اسیرم زیر این حجم کبود جون می دم من می میرم سنگه تا حرف و شنید قلب سنگیش شکست گفت که با این همه درد نمی شه این جا نشست لب پرتگاه جنــون لغزیــد و افتاد تــو رود چشــای جَوُنه دید آفتــــابو هر چی که بـــود چه قشنگه کار سنگ تو سکوت شعر من رسیدن به اوج عشق قصه ی سقوط یک سنگ یکی هست که می گذره از خودش ببین چه سخت سنـگه افتــاد تَه رود تــا جَوُنه شد درخــت
(تقدیم به فرشته ی گل نازم) نویسنده : فرشته
|
